نقد و بررسی بازی Rival Megagun

نقد و بررسی بازی Rival Megagun

"به قلم پرهام آقاخانی"

بازی‌های سبک Shoot'em Up از تاریخچه و قدمت بالایی در تاریخ گیمینگ برخوردار هستند و هرچند یک بار، می‌توان شاهد عرضه شدن عنوانی جدید و کلاسیک در این ژانر بود. اما یک نوع خاص در این سبک به فراموشی سپرده شده است و آن هم Versus Shmup است؛ سبکی که در آن، بازیکنان به جای همکاری، به مبارزه با یکدیگر تشویق می‌شوند و اغلب به خاطر سخت بودنشان، مورد توجه عده‌ی زیادی قرار نمی‌گیرند. حالا و بعد از سال‌ها، بالاخره با یک عنوان جدید در این سبک روبرو هستیم؛ عنوانی مستقل به نام Rival Megagun که نه تنها باری دیگر این سبک خاص از ژانر Shmup را احیا کرده است، بلکه عنوانی به شدت خوش ساخت و کاربر پسند نیز می‌باشد.

داستان این بازی واقعا ساده است. ارتشی از بیگانگان به نام Harvesterها به زمین حمله کرده و تمام منابع معدنی را به تدریج، به تاراج می‌برند. برای جلوگیری از نابودی زمین، مردم یک عملیات نجات را به یک مسابقه‌ی بتل رویال با جایزه‌ای بزرگ برای تشویق خلبانان ماهر به نابودی Harvesterها تغییر می‌دهند. این مسئله نیز باعث می‌شود تا گروهی از خلبانان مختلف، در این مسابقه حاضر شده و برای کسب جایزه و رسیدن به آرزوهایشان، با یکدیگر درگیر شوند.

از لحاظ داستانی، این بازی اصلا خودش را جدی نمی‌گیرد و وقایع پایانی آن نیز کاملا قابل تشخیص است. حتی کارکترها هم کاملا تک بعدی هستند و هیچ دلیلی برای ماندگار شدن در یادها را ندارند. ولی با این حال، روند داستانی بازی اصلا بد نیست! بازی خودش از این که داستانش چقدر ساده است، کاملا آگاه است و به بهانه‌های مختلف (مثل رویارویی کارکترها با یکدیگر) دیوار چهارم را بارها و در برخی موارد، با روش‌های غیرمنتظره‌ای می‌شکند یا شوخی‌های جالبی با موارد مختلف می‌کند که همین موضوع باعث شده است تا تکرار مجدد بازی در نقش کارکترهای مختلف، تکراری و خسته کننده نشود.

همانطور که قبلا اشاره کردیم، گیم پلی این بازی در سبک Shoot'em Up قرار می‌گیرد. درست مثل اکثر بازی‌های این سبک، بازیکن می‌تواند تا از انواع سفینه‌ها با ویژگی‌های مختلف، یکی را انتخاب کرده و به نابودی دشمنان بپردازد . به عنوان مثال، یکی از سفینه‌ها می‌تواند محیط بیشتری را پوشش دهد ولی میزان Fire Power پایینی دارد یا بالعکس. ولی این عنوان درست برخلاف عناوین معمولی این ژانر، تمرکز خودش را بر روی مبارزه بین دو بازیکن به صورت همزمان (Versus) و به سبک عناوینی همچون بازی قدیمی Twinkle Star Sprites گذاشته است. این موضوع به این معنی است که صفحه بازی به دو قسمت تقسیم شده و هر کدام از آن‌ها در اختیار یکی از بازیکنان قرار می‌گیرد. سپس هر کدام از بازیکنان وظیفه دارند تا با شلیک به دشمنان ظاهر شده روی صفحه و انجام اعمالی خاص، سعی کنند که رقیبشان را از روند مبارزه خارج کنند. در بسیاری از بازی‌های این سبک، این کار به صورت مستقیم صورت می‌پذیرد؛ یعنی با نابود کردن دشمنان، یک سری حملات/موانع خاص به صورت بدون درنگ به سمت حریف شلیک می‌شوند که البته می‌توان آن‌ها را از بین برد. اما در Rival Megagun از روشی استفاده شده که نه تنها منحصر به فرد است، بلکه همچنین موجبات ساده سازی بازی و یادگیری سریع آن را نیز فراهم آورده است.

در این بازی به جای حملات مستقیم، از Droneها و سیستم Hit Chain استفاده شده است. با نابودی دشمنان، یک نوار Hit Chain در کنار صفحه شروع به افزایش می‌کند و باعث ایجاد پورتال‌هایی بر روی صفحه‌ی حریف می‌شود. با قطع شدن این زنجیره نیز، Droneهایی از این پورتال‌ها وارد مبارزه شده و بلافاصله به حریف حمله می‌کنند که نوع و تعدادشان، ارتباط مستقیمی به طول زنجیره‌ای که ایجاد کرده‌اید، دارد. علاوه بر این، افزایش طول زنجیره‌ی نابودی دشمنان همچنین باعث افزایش نوار انرژی سفینه‌ی بازیکن نیز می‌شود که این مورد نیز برای استفاده از دو ویژگی تهاجمی دیگر استفاده می‌شود؛ ولی اگر در حین Chain کردن و قبل از اتمام زنجیره، ضربه ای از سمت دشمنان دریافت شود، چیزی حدود 90 درصد از انرژی دریافتی از دست می‌رود. اولین ویژگی تهاجمی، استفاده از اسلحه‌های ویژه است که با نگه داشتن دکمه X روی کنترلر انجام می‌شود و بسته به کارکتر انتخابی، یک حمله‌ی ویژه (مین‌های انفجاری، موشک‌های ردیاب و غیره) به سمت حریف شلیک می‌شود که میزان شارژ آن، تعداد حملات و شدت تخریبش را تعیین می‌کند. دومین مورد نیز، توانایی منحصر به فرد Mega Gunship است.

هنگامی که نوار انرژی سفینه‌تان به حداکثر می‌رسد، می‌توانید تا با فشار یک دکمه وارد حالت Mega Gunship شوید. در این حالت سفینه شما تغییر شکل یافته، به یک جنگنده‌ی بزرگ تبدیل شده و به صفحه مبارزه‌ی حریف انتقال می‌یابد. اینجاست که شما در واقع نقش باس را برای حریفتان ایفا می‌کنید و می‌توانید تا از 4 حمله‌ی منحصر به فرد (که برای هر کارکتر متفاوت است) در جهت نابودی آن‌ها بهره ببرید. در این حالت، با این که بازیکن حریف امکان استفاده از توانایی‌های مرتبط با نوار انرژی‌اش را از دست می‌دهد، ولی همچنان قادر به استفاده از بمب‌ها می‌باشد که میزان ضربه‌ی به شدت زیادی را به Mega Gunship وارد می‌کنند. پس این تعیین زمان مناسب برای استفاده از Mega Gunship است که درصد تاثیرگذاری آن را مشخص می‌کند.

با وجود این همه قابلیت تهاجمی، نیاز شدید به داشتن گزینه‌های تدافعی مناسب احساس می‌شود. مخصوصا وقتی که این موضوع را در نظر بگیریم که تنها دو ضربه از سوی دشمنان و یا حریف، برای نابود شدن سفینه‌ی مورد کنترل بازیکن، کافی است. خوشبختانه سازندگان موفق شده‌اند که در عین حفظ چالش بازی، روند آن را نیز طوری طراحی کنند که یادگیری و پیشرفت کردن در آن، سخت نباشد. هر چند وقت یک بار در طول هر مرحله، یک سفینه‌ی خاص ظاهر می‌شود که سه آیتم را می‌توان از آن دریافت کرد: تعمیر سفینه، جلوگیری از قطع شدن زنجیره Hit Chain با متوقف کردن آن برای چند ثانیه، و بمب‌ها. دو مورد اول نیازی به توضیح ندارند، ولی بمب‌ها نه تنها برای خالی کردن صفحه از دشمنان و حملاتشان به کار می‌روند، بلکه همچنین می‌توانند که چیزی حدود 60 تا 70 درصد از جان Mega Gunshipها را نیز خالی کنند که همین موضوع، اهمیت به همراه داشتن آن‌ها را بالا می‌برد.

با این وجود، حیف که یک سری از ایرادها و مشکلات، باعث شده‌اند تا کیفیت کلی کار پایین بیاید. اولین ایراد، این است که قدرت‌های کارکترها چندان بالانس شده به نظر نمی‌رسند و بعضی از آن‌ها به شدت از بقیه قدرتمندتر هستند. به عنوان مثال، توانایی ویژه‌ی Nano چند اشعه‌ی لیزر افقی را روی صفحه‌ی حریف پدیدار می‌کند که نه تنها باعث کوچک شدن محدوده‌ی حرکت حریف می‌شود، بلکه در میزان قدرت‌های بالاتر می‌تواند چیزی حدود شصت درصد صفحه را فرا بگیرد! ولی توانایی Gen شلیک چند موشک به یک هدف ثابت است که هم با تاخیر شلیک می‌شوند و هم موج انفجار پایینی دارند. همانطور که می‌بینید، کاملا مشخص است که توانایی Gen هیچ حرفی برای گفتن در برابر Nano ندارد و استفاده از آن در شرایطی غیر از شلوغی صفحه حریف، هیچ سودی ندارد.

ایراد بعدی، نبود یک سری راهنمایی‌ها در روند بازی است. البته اشتباه نکنید؛ بازی تمام موارد پایه‌ای که برای انجام بازی به آن نیاز دارید را به خوبی به شما آموزش می‌دهد و این آیتم‌های قابل بازگشایی سیستم Gear هستند که توضیحی ندارند. سیستم Gear در بخش چندنفره‌ی بازی استفاده می‌شود و با استفاده از آن، می‌توانید یک سری توانایی خاص را برای سفینه‌ی مورد نظرتان فعال کنید (مثل جذب آیتم‌های نزدیک یا افزایش محیط حملات در ازای قدرت کمتر)، حمله‌ی ویژه‌ی آن را عوض کنید و یا حتی ترتیب ظاهر شدن Droneها به ازای Hit Chain را شخصی سازی کنید. برای تغییر حملات و فعال سازی این توانایی‌ها نیز نیاز به بازگشایی آن‌ها دارید که با انجام اعمالی خاص انجام می‌پذیرد. ولی مسئله اینجاست که اصلا معلوم نیست چگونه باید این کار را بکنید. هیچ گونه راهنمایی‌ای در بازی برای فهمیدن نحوه‌ی دریافت توانایی‌ها وجود ندارد و تنها راهی که این منتقد توانست از چگونگی دریافت آن‌ها مطلع شود، سر زدن به قسمت Discussions استیم و مشاهده‌ی پیامی از خود سازندگان/ناشر بازی بود.

مشکل بعدی نیز نحوه و ترتیب وارد شدن دشمنان به صفحه است. اگر بازی کلاسیک Ikaruga را تجربه کرده باشید، حتما با جایگذاری خاص دشمنان در آن عنوان آشنایی دارید. در آن عنوان، دشمنان با ترتیبی ثابت وارد بازی می‌شدند؛ اما نکته‌ی جالب اینجا بود که اکثریت آن‌ها از سمت بالای صفحه وارد می‌شدند و در مورد بعضی از آن‌ها نیز می‌توانستید اخطارهای تصویری دریافت کنید (مثل ظاهر شدن دشمنان برای چند ثانیه در زمینه‌ی صفحه و سپس وارد شدنشان به زمین) تا به آن‌ها برخورد نکنید. حالا در Rival Megagun نیز از همین روش استفاده شده است و دشمنان در هر کدام از مراحل و درجه سختی‌های بازی، ترتیب ورود خاص خودشان را دارند؛ ولی مسئله اینجاست که بعضی اوقات هیچ هشداری در مورد ورود دشمنان به صفحه دریافت نمی‌کنید و در صورتی که قبلا مراحل بازی را انجام نداده و با آن‌ها آشنایی نداشته باشید، ممکن است خیلی اتفاقی به دشمنی که ناگهان از قسمت وسط کناره‌ی صفحه وارد می‌شود، برخورد کنید که اصلا اتفاق خوشایندی نیست.

در نهایت، این درجه سختی بازی در بخش آرکید است که در اواخر آن، کمی نامتعادل می‌شود. بعد از اتمام 6 مرحله‌ی اصلی و ورود به دو مرحله‌ی نهایی، بازی از یک عنوان Versus به یک Shmup معمولی تبدیل شده و شما را در برابر دو باس قرار می‌دهد. باس مرحله‌ی 7 از لحاظ سختی خیلی خوب و متعادل طراحی شده است، ولی این باس مرحله‌ی 8 است که به شدت سخت است و به خاطر وجود تعداد عظیمی از دشمنان و حتی تبدیل شدن فاز دوم مبارزه به یک Bullet Hell (در درجه سختی Normal به بالا)، می‌تواند هر بازیکنی را صرف نظر از مهارتش، به چالش بکشد.

از لحاظ گرافیکی، Rival Megagun عنوان رنگارنگ و شلوغی است و طراحی‌های پیکسلی نیز بسیار عالی هستند. این مسئله به راحتی می‌توانست تا موجبات دیده نشدن حملات دشمنان را فراهم آورد، اما خوشبختانه سازندگان بازی کاملا به این مورد توجه داشته‌اند و گزینه‌ای برای تاریک کردن زمینه‌ی مراحل در نظر گرفته‌اند که به دیده شدن بهتر خطرات، کمک می‌کند. در زمینه‌ی فنی نیز ایرادی بر بازی وارد نیست؛ هرچند که بازی در حالت تمام صفحه در پلتفرم PC، بر روی حالت Borderless قفل شده است. این مسئله قابل درک است و به نمایش بهتر جلوه‌های گرافیکی و Pixel Perfect بودن بازی کمک می‌کند. اما از طرفی دیگر، باعث شده تا با تغییر رزولوشن بازی، صفحه حالتی تار شده به خودش بگیرد که اصلا خوشایند نیست.

در نهایت نیز بحث مهم موسیقی به میان می‌آید؛ چون هر چه باشد، این موسیقی این عناوین است که جذابیت و هیجان آن‌ها را بیشتر می‌کند. مثلا عناوینی مثل Ikaruga یا Jets'n'Guns بدون ترکیب گیم پلی با موسیقی نمی‌توانستند چنان تاثیرگذاری‌ای بر روی مخاطب داشته باشند. این عنوان نیز در زمینه‌ی موسیقی بسیار موفق عمل می‌کند و قطعاتی که برای آن تنظیم شده‌اند، به شدت با جو و شرایط مراحل همخوانی دارند. نکته‌ی جالب بخش موسیقی نیز در این است که به هنگام شارژ شدن کامل نوار حمله و ورود به فاز Mega Gunship، موسیقی در حال پخش به صورت داینامیک تغییر می‌کند که هیجان این لحظات را بالاتر می‌برد.

بازبینی تصویری:

YOU'RE GODDAMN RIGHT

تفاوت زمینه‌های معمولی (چپ) با زمینه‌های Dim شده (راست)

بوی تقلب می‌آید…

افرادی که لگ را بزرگترین عامل به هم ریخته شدن اعصاب می‌دانند، قطعا به عاملی با نام Magic Pixel برخورد نکرده‌اند…

نکات مثبت:

گیم پلی لذت بخش و جذاب

وجود ویژگی تاریک کردن زمینه

موسیقی‌های بسیار خوب

گرافیک رنگارنگ و Pixel Perfect

دیالوگ نویسی‌های هوشمندانه

نکات منفی:

نبود توضیحات در مورد نحوه بدست آوردن Gearها

برخی مشکلات در بالانس شدن کارکترها

افزایش ناگهانی درجه سختی در باس نهایی

مدت زمان گیم پلی و محتویات بازی برای افرادی غیر از طرفداران این سبک، ممکن است کافی نباشد

سخن آخر: Rival Megagun از ژانر قدیمی و فراموش شده‌ی Versus Shoot'em Up استفاده می‌کند، ایده‌های نوین بسیاری را به آن اضافه می‌کند، و نتیجه‌اش نیز عنوانی است که نه تنها برای تازه کاران، قابل دسترسی است، بلکه در عین حال برای حرفه‌ای‌ها نیز چالش برانگیز است. این بازی یک عنوان بی نقص نیست، ولی نقص‌هایش به هیچ عنوان نمی‌توانند میزان سرگرم شدنتان با این عنوان را کاهش دهند.

Verdict:

Rival Megagun takes the old and mostly forgotten "Versus Shoot'em Up" genre, adds a lot of unique ideas to it, and the end result is a game that is not only accessible for newcomers, but also challenging for veterans at the same time. It's not flawless, but none of those flaws can decrease the amount of fun you can have by playing it.

Final Score: 8 out of 10