God Eater 3 اولین نسخه سری است که بجای کنسول‌های دستی، برای PS4 و PC ساخته می‌شود. با پردیس‌گیم همراه باشید تا ببینیم این ریسک Bandai Namco جواب داده و یا God Eater 3 را به یک شکست بزرگ تبدیل کرده است.
نقد و بررسی بازی God Eater 3
"به قلم رضا لیاقت"
God Eater 3 اولین نسخه سری است که بجای کنسول‌های دستی، برای PS4 و PC ساخته می‌شود. از این رو ناشر بازی، Bandai Namco، برای ایجاد یک تغییر بزرگ در حس و حال بازی، وظیفه ساخت آن را از استودیو Shift به Marvelous First Studio واگذار کرده. استودیویی که کارگردان عنوان Soul Sacrifice، آقای ایتِتسو سوزوکی(Ittetsu Suzuki)، آن را کارگردانی می‌کند. این تغییرات عملا باعث می‌شوند که GE3 با یک Soft Reboot به مقابله با Monster Hunter World بپردازد تا شاید بلاخره پس از مدت‌های بتواند از سری MH پیشی بگیرد و دیگر یک "Monster Hunter انیمه‌ای" نباشد، بلکه یکGod Eater باشد.
اما با وجود Reboot، باید چه انتظاری از GE3 داشته باشیم؟ داستان بازی خودش را از نسخه‌های قبلی جدا کرده است. گیم‌پلی دچار تغییراتی بزرگی نشده‌است، گرافیک بازی بهبود یافته و در کل با بزرگ‌تر شدن مقیاس بازی، GE3 اجازه می‌یابد که با MHW رقابت کند. اما در نهایت این تغییرات از چه کیفیتی برخوردارند؟ با داستان بازی شروع می‌کنیم. GE3 محور داستان خود را نوع جدیدی از God Eaterها به نام Adaptive God Eater، یا به اختصار AGE، قرار می‌دهد. پدیده‌ای به نام Ashlands که همچون یک مه است و در صورت برخورد با هرچیزی آن را به خاکستر تبدیل می‌کند، همه دستاورد‌های God Eaterها در نسخه‌های قبل را از بین می‌برد. اینجاست که بشریت برای بقا در Ashlands مجبور می‌شود به AGEها روی بیاورد. با این حال به دلیل اینکه ساختار AGEها بجای انسان، بیشتر به Aragamiها شبیه است، دیگران از آن‌ها می‌ترسند، با آن‌ها مانند برده‌ها رفتار می‌کنند و در اکثر مواقع آن‌ها را قل و زنجیر می‌کنند.
تاریخچه بازی پتانسیل زیادی دارد، نه؟ پرداختن به تبعیض میان AGEها و بقیه انسان‌ها یا پرداختن به پدیده Ashlands یا موارد متعدد دیگر. با این حال GE3 بجای اینکه به این موضوعات بپردازد محور اصلی داستان را تنها یک چیز گذاشته، شما. شما یک AGE هستید که از کودکی مجبور شدید انسانیت خود را کنار بگذارید و حالا برده‌ی صاحبان خود به حساب می‌آیید، با تنها یک هدف، اینکه در اولین موقعیت خودتان و دوستانتان را آزاد کنید. سرنوشت زودتر از انتظار، این فرصت را به شما می‌دهد و اکنون در دنیایی که شما را یک هیولا می‌دانند، باید تلاش کنید از جایی که خود و دوستانتان خانه می‌نامید، محافظت کنید.
داستان بازی تا اینجا یک داستان انیمه‌ای کاملا کلیشه‌ای محسوب می‌شود ولی برای ناامید شدن از آن زود است. جایی که پایه اصلی داستان به شدت ضعیف عمل می‌کند این شخصیت‌ها و روابط بین آن‌ها هستند که کاملا ارزش داستان بازی را بالا می‌برند. از میانه داستان شما مجبور می‌شوید که از Phym مراقبت کنید، کودک خاصی که به نظر می‌رسد همه، انسان‌ها و Aragamiها، به دنبال او هستند. ارتباط Phym با شما و خدمه کاروانی که در آن کار می‌کنید بار داستان بازی را به دوش می‌کشند. با این حال در، دنیای بازی نیز اتفاقاتی در جریان است که تمرکز داستانی بر روی شخصیت اصلی، باعث می‌شود که علت وقوع یا سرانجام این اتفاق‌ها در هاله‌ای از ابهام باقی بماند. همچنین شخصیت‌های فرعی زیادی را در طول داستان خواهید دید که به درستی به آن‌ها پرداخته نخواهد شد. در نهایت، داستان بازی صرفا بهانه‌ای برای گیم‌پلی بازی نیست و اگر بتوانید از بعضی از کلیشه‌های آن گذر کنید، می‌توانید با آن ارتباط بگیرید.
هسته اصلی گیم‌پلی God Eater 3 شباهت هایی به سری Monster Hunter دارد. در هر دو بازی در ابتدا قبل از شروع ماموریت به آماده سازی شخصیت خود می‌پردازید، سپس به شکار هیولا‌های بزرگ می‌روید و با بدست آوردن Loot تجهیزات خود را قوی‌تر می‌کنید و این روند را تکرار خواهید کرد. این شباهت از همین‌جا تمام می‌شود. گیم پلی God Eater 3، همچون نسخه‌های قبل، بسیار سریع‌تر ازMonster Hunter است. خبری از ردیابی شکار و مبارزات آهسته و دقیق نیست، بلکه مبارزات بازی بسیار سریع هستند و معمولا در سه تا ده دقیقه تمام می‌شوند. در شروع یک ماموریت، از همان ابتدا به سراغ یک یا دو Aragami بزرگی که باید بکشید خواهید رفت. درواقع چالش ماموریت‌ها تمام کردنشان نیست، بلکه گرفتن رتبه بالا (SSS) در این ماموریت‌ها است. رتبه شما به زمان تمام کردن ماموریت و دفعات شکست خوردن شما بستگی دارد (در یک مرحله حداکثر تا 9 بار می‌توانید Health خود را از دست بدهید). همچنین اگر در مراحل آماده سازی اشتباهی بکنید بازی به هیچ وجه شما را تنبیه نمی‌کند، تا حدی که می‌توانید سلاح و سپر‌هایی که حریف علیه آن‌ها قوی هستند را بردارید و با این حال در یک ماموریت رتبه SSS بگیرید.
روند آماده سازی بازی به این صورت است که هنگام انتخاب کردن بیشتر ماموریت‌ها، Aragami یا Aragamiهایی که باید با آن‌ها مبارزه کنید را خواهید دید، سپس با بررسی کردن مشخصات آن‌ها از طریق Database، می‌توانید تجهیزاتی را که علیه هدف‌هایتان قوی‌تر هستند انتخاب کنید یا در صورت نیاز بسازید، همراه‌هایتان را انتخاب کنید، بعضی مهارت‌های آنان را شخصیت سازی کنید، آیتم‌های جانبی را نیز انتخاب کنید و سپس عازم شوید. در این بین موارد قابل شخصی سازی بسیار زیاد است. از نوع سلاحتان تا انواع قابلیت‌های جانبی. با این حال همانطور که قبل‌تر هم اشاره کردیم، بازی زیاد شما را تنبیه نمی‌کند و می‌توانید بسیاری از موارد موجود را کاملا نادیده بگیرید.
Introducing, the Devil of Chrysanthemum
مهم‌ترین و جذاب‌ترین بخش بازی مبارزات آن هستند. مبارزات به دو صورت Melee و Range قابل انجام هستند، به این صورت که ابتدا با سلاح‌های Melee خود با ضربه زدن به دشمنان Oracle Point دریافت خواهید کرد و با استفاده از این Oracle Pointها می‌توانید از تفنگ‌های خود استفاده کنید و به هدفتان آسیب بزنید. مبارزات بازی همانطور که اشاره کردیم سریع هستند، در واقع باید هر لحظه‌ای آماده جا خالی دادن، فعال کردن سپر یا حمله به دشمن خود باشید و آن قدر این کار را ادامه دهید تا به یکی از اعضای بدن دشمنتان آسیب بزنید و آن را متوقف کنید. در بعضی مواقع نیز که با دو Aragami بزرگ رو به رو هستید لازم است که یکی از آن‌ها را به همراهان خود بسپارید و تک نفره با دیگری بجنگید.
مهم‌ترین قابلیت شما Burst می‌باشد. برای فعال کردن Burst باید با سلاح خود یکی از دشمنان خود را، مرده یا زنده، بخورید( بله سلاح شما دقیقا دهانش را باز می‌کند و Aragami مقابلتان را گاز می‌زند!) پس از آن، بعضی از statهای شما افزایش می‌یابند و حرکات معمولی شما نیز تغییر می‌کنند. یکی دیگر از قابلیت‌های بازی Engage می‌باشد که در صورت فعال کردن شما و یکی از همراهانتان را Buff می‌کند و Buffهای هر دو طرف را برای هم به اشتراک می‌گذارد. هر نوع سلاح نیز قابلیت‌های منحصر به فردی دارد که می‌توانید در کنار سایر قابلیت‌های زیادی که در بازی هستند آن‌ها را کشف کنید.
اما گیم‌پلی بازی، جدای از بیش از حد Casual بودن، چند مشکل بسیار بزرگ دارد. اولین مشکل این است که نقشه‌های بازی تکراری و بسیار کوچک هستند، عملا پس از گذشت مدت کوتاهی همه نقشه‌های بازی را خواهید دید، بدتر آنکه طراحی نقشه‌ها طوری نیست که نقاط استراتژیک داشته باشند و مبارزات در هر جای نقشه که باشید تجربه‌ای یکسان دارند. مورد بعدی سیستم بسیار ضعیف Loot دهی بازی است. بسیاری از Lootهای مهم بجای اینکه از بدن دشمنان برداشته شوند یا از نقشه پیدا شوند، کاملا شانسی و پس از پایان یک مرحله به بازیکن داده می‌شوند. این موضوع در اواخر بازی ساختن سلاح‌های رده بالا‌تر را به یک عمل زجر آور تبدیل می‌کند، تا حدی که برای مثال، تمام ماموریت‌های سطح شش را با سلاح‌های سطح پنج و سطح چهار انجام می‌دادم. مورد آخر هم بخش آموزشی بازی است که بعضی از قابلیت‌ها را به درستی به بازیکن یاد نمی‌دهد و اگر خودتان پیگیر نشوید احتمال دارد اصلا متوجه حضور بعضی قابلیت‌ها نشوید.
یکی از نقشه‌هایی که زیاد خواهید دید
از نظر موسیقی، GE3 موسیقی به یاد ماندنی خاصی به ما نمی‌دهد، ولی با این حال برای بعضی باس‌های خاص موسیقی‌های متفاوتی دارد که کاملا آن حس " این با بقیه فرق دارد" را به بازیکن می‌دهد. همچنین صداگذاری انگلیسی بازی در بهترین حالت ضعیف است، خوشبختانه می‌توانید صداگذاری ژاپنی بازی را به جای آن انتخاب کنید که کیفیت به مراتب بهتری دارد.
اما از نظر گرافیکی اوضاع بازی چندان جالب نیست، درست است که گرافیک بازی انیمه‌ای است ولی کیفیت بعضی بافت‌ها در بازی به قدری بد است که شک می‌کنید که آیا واقعا با یک بازی برای کنسول‌های خانگی رو‌به‌رو هستید یا نه. این مشکل بخصوص در بافت‌های دورتر حس می‌شود. با این حال اگر از این موارد چشم پوشی کنید، گرافیک انیمه‌ای بازی نسبت به نسخه‌های قبلی بهبود چشم گیری یافته‌است.
به بافت‌های دورتر در سمت راست دقت کنید. همچنین مذاب‌ها کاملا چشم را آزار می‌دهند.
در نهایت، از نظر فنی بازی هیچ مشکلی ندارد و کاملا روان اجرا می‌شود، همچنین بازی به خوبی از موس و کیبورد پشتیبانی می‌کند.
بازبینی تصویری:
بعضی ماموریت‌ها چند فاز دارند، در این ماموریت‌ها بین دو فاز نمی‌توانید منابع خود را resupply کنید.
“God Eater” Eater
در Assault Missionها می‌توانید با 8 بازیکن به صورت آنلاین با Aragamiهای خاصی بجنگید.
مثال دیگری از بافت‌هایی که کیفیت بدی دارند
بعضی کات سین‌های بازی کاملا انیمه‌ای هستند
نکات مثبت
روابط بین شخصیت‌ها
گیم‌پلی سریع و جذاب
نکات منفی
بازی زیاد بازیکن را تنبیه نمی‌کند
بسیاری از اجزای داستان مبهم باقی می‌مانند
نحوه loot دادن بازی غیر منطقی است
ضعف‌های گرافیکی
سخن آخر
با وجود داشتن یک گیم‌پلی سرگرم کننده و داستانی تقریبا خوب، Casual بودن God Eater 3 مانع از این می‌شود که این بازی بتواند با بهترین های ژانر خود رقابت کند. با این حال، بازی موفق می‌شود تجربه‌ای جذاب و سرگرم کننده را فراهم کند.
Verdict
Despite having a fun gameplay and an above average story, God Eater 3’s casual gameplay fails to compete with the bests of the genre. Nevertheless, the game manages to provide a fun experience
Score PC Version : 7.5
