معرفی بازی ایرانی دیو و دیوار
معرفی بازی ایرانی دیو و دیوار
"به قلم عرفان حائری"
دیو و دیوار، ساخته جدید استودیو مدریک، یک بازی استراتژیک برای گوشی های هوشمند است که شما در آن باید از سرزمین خود در برابر دیو ها دفاع کنید.
چیزی که در وهله اول بازی را جذاب می‌کند؛ آرت منحصر به فرد بازی است که بسیار زیبا و بامزه است. کارکترهای بازی بسیار دوست داشتنی هستند. آنقدر که دلتان می‌خواهد زودتر کارکتر جدید را آزاد کنید تا ببینید او چه شکل و شمایلی دارد و چه تفاوتی با دیگر کارکتر ها دارد. تا به اینجای کار 20 سطح سرباز در این بازی وجود دارد که ظاهرا قرار است در آپدیت های آینده سطح های بیشتری اضافه شود.
بازی رابط کاربری بسیار روانی دارد و شما در چند دقیقه ابتدایی همه چیز دستتان می‌آید که باید در این بازی چه کار کنید و چگونه پیش بروید. در شروع بازی پایین ترین سطح سرباز را دارید و بازی از شما می‌خواهد تا آن را با یک سرباز هم سطح خود ترکیب کنید تا سرباز سطح بالاتری بگیرید. هر 10 ثانیه یک بار یک چادر جدید در یکی از خانه های شما پدیدار می‌شود که در آن پایین ترین سطح سرباز وجود دارد و شما مدام باید کارکتر های خود را با هم سطح خودشان ترکیب کنید تا بتوانید کارکتر های سطح بالا را آزاد کنید. با آزاد کردن سرباز های سطح بالاتر، لول شما در بازی افزایش پیدا می‌کند و یک خانه جدید آزاد می‌شود. با این حساب جای بیشتری برای ساخت سرباز های خود خواهید داشت. هر سرباز با توجه به سطح خود، در هر ثانیه مقداری سکه به شما می‌دهد که به وسلیه آن می‌توانید مستقیم سرباز سطح بالا خریداری کنید و نیازی نیست صبر کنید تا سرباز سطح 1 را به سطوح بالا برسانید. البته در این بازی هر سطح، اسم به خصوص خود را دارد. اسم هایی مانند عیار و راهزن برای سطوح مختلف در نظر گرفته شده است تا اینگونه بیشتر حس کارکتر های مستقل از هم را داشته باشند و بیشتر بتوان با آن ها ارتباط برقرار کرد.
همانطور که از اسم بازی پیداست، این بازی صرفا راجع به ساخت سرباز های مختلف نیست و در آن باید با دیو ها مبارزه کرد. هرچقدر که از کارکتر های سرباز ها و طراحی خوبشان گفتم باید از طراحی بد به اصطلاح دیو ها نیز بگویم. دیو یک کلمه مختص فرهنگ ایرانی و اساطیر آن است و وقتی این کلمه را می‌شنویم انتطار یک موجود غول پیکر و بد قواره را داریم. اما در این بازی با موجوداتی شبیه به هیولا های انیمه های ژاپنی طرف هستیم. حتی بعضی از آن ها انگار از دنیای پوکیمان وارد بازی شده اند و در کنار سرباز های بامزه که آرت منحصر به فرد خودشان را دارند زار می‌زنند و اینطور حس می‌شود که طراحی سربازان بازی به عهده یک شخص بوده و دیو ها را شخص دیگری که اصلا در جریان ماجرای بازی نبوده، طراحی کرده است.
شما در این بازی 10 دقیقه فرصت دارید تا سطح سرباز های خود را ارتقا دهید و پس از آن گزینه حمله برای شما آزاد می‌شود. البته که می‌توانید همان لحظه حمله نکنید و به ساخت سرباز های سطح بالاتر مشغول باشید که البته هیجان ش بیشتر از حمله کردن است! چرا که پس از فشردن دکمه حمله با یک انیمیشن چند ثانیه ای رو به رو خواهید شد که سرباز های شما مشغول ضربه زدن به دیو هستند و پس از آن به محل قبلی خود باز می‌گردند. گویا دیو های این بازی نمی‌توانند هیچ دفاعی از خودشان بکنند و جان سرباز های شما به هیچ وجه در خطر نیست. این امر باعث می‌شود تا شما چندان ترغیب به حمله کردن نشوید و وقت خود را روی بخش جذاب بازی یعنی ساخت سرباز بگذارید.
درست است که موسیقی بازی بسیار زیبا است و ساخت سرباز سرگرم کننده ترین بخش بازی است اما پس از گذشت چند دقیقه به دلیل کمبود سکه مجبور می‌شوید از بازی خارج شوید. وقتی که پس از چند ساعت دوباره به بازی بازمی‌گردید، با پیغامی مواجه می‌شوید که از شما می‌خواهد تا با دیدن یک تبلیغ تمام سکه هایی که در این مدت عدم حضورتان در بازی جمع شده است را دو برابر کنید که یکی از ویژگی های خوب بازی و استفاده مناسب از تبلیغات به شمار می‌رود. البته صرفا برای چند دفعه اول این حس را دارید و در دفعات بعدی دیگر حوصله مشاهده تبلیغات را ندارید و احتمالا از دو برابر کردن سکه های خود پشیمان می‌شوید.
دیو و دیوار را می‌توان یک بازی سرگرم کننده دانست که در اوقات فراغت سراغ آن بیایید و خود را مشغول ساخت سرباز کنید. با وجود اعتیاد آور بودن این بخش از بازی، طراحی ضعیف دیو ها و مبارزاتی که هیجانی در آن دیده نمی‌شود، باعث می‌شود آنطور که باید جذب این بازی نشوید و احتمالا پس از مدتی آن را فراموش خواهید کرد و صرفا مواقعی که دیگر چیزی برای بازی کردن ندارید به این بازی بازگردید.