نقد و بررسی بازی Override: Mech City Brawl + مسابقه و جایزه

نقد و بررسی بازی Override: Mech City Brawl

"به قلم پرهام آقاخانی"

"به یکی از کاربران خوش شانس پردیس گیم، کد نسخه استیم این بازی اهدا خواهد شد. توضیحات مربوط به مسابقه در انتهای مطلب موجود است"

مبارزات هیولاها و روبات‌های غول پیکر، همواره جزو یکی از پرطرفدارترین، سرگرم کننده‌ترین و هایپ‌ترین مبارزات موجود در صنعت سرگرمی به شمار می‌روند و کمتر کسی است که از امثال مبارزات موجود در انیمه‌های ژاپنی و یا فیلم‌های Transformers و Pacific Rim لذت نبرده باشد. ولی مسئله اینجاست که کمتر بازی‌ای در این سبک بر روی مبارزات نزدیک و تن به تن تمرکز کرده است و اغلب در این گونه عناوین، مبارزات اکثرا با تمرکز بر اسلحه‌های گرم انجام می‌شوند. حالا و بعد از مدت‌ها، شاهد عنوانی مستقل با نام Override هستیم که بر روی چنین مبارزاتی تمرکز کرده است و پتانسیل و شایستگی‌های فراوانی دارد، اما به همان اندازه هم از کاستی‌ها رنج می‌برد.

همانطور که در ابتدای متن اشاره کردیم، Override یک عنوان Brawler به شمار می‌رود. در طول بازی، به 12 روبات مختلف دسترسی خواهید داشت که هر کدام از آن‌ها از چهار حمله‌ی استاندارد بهره می‌برند که توسط دست‌ها و پاهایشان انجام می‌شود: سه حمله‌ی استاندارد و رو به جلو برای دست‌ها و همچنین پای راست، و یک حمله‌ی محیطی توسط پای چپ که اطراف و یا پشت سر آن‌ها را نیز پوشش می‌دهد. این حملات همچنین قابلیت شارژ شدن دارند که با شارژ کردن آن‌ها بر روی زمین، می‌توانید میزان ضربه‌ی بیشتری به حریف وارد کرده و او را به سمتی دیگر پرتاب کنید و یا سپر دفاعی او را از بین ببرید، و با شارژ کردن حملات لگد بر روی هوا نیز می‌توانید یک حمله‌ی Dive Kick را انجام دهید.

علاوه بر حملات معمولی، همچنین می‌توان از یک سری حملات ویژه نیز استفاده کرد. با هر بار ضربه زدن به حریف، نوار انرژی چهار واحدی روبات‌ها که در زیر نوار جان آن‌ها قرار دارد، شروع به پر شدن می‌کند و هنگامی که یک واحد از آن پر شود، می‌توان با نگه داشتن دکمه X و فشردن یکی از دکمه‌های مشت یا لگد، حمله‌ی مخصوص آن عضو اجرا می‌شود. در صورت کم شدن نوار جان و رسیدن آن به زیر 25 درصد نیز، می‌توان در صورت داشتن حداقل یک واحد انرژی، از یک Ultimate Attack سینماتیک استفاده کرده و میزان ضربه‌ی به شدت زیادی را به دشمنان وارد کرد که ویژگی‌های آن برای هر شخصیت، متفاوت است. در بحث مکانیک‌های تدافعی نیز، بازیکن می‌تواند با نگه داشتن دکمه‌ی Y یک سپر دفاعی برای خودش ایجاد کند (که فقط حملات جلو را دفع می‌کند) و با فشردن دکمه‌های حمله در زمان مناسب، قادر به اجرای یک ضدحمله و پرتاب کردن دشمن به سمت عقب باشد. Part 1: I6JQA

همانطور که می‌بینید، سیستم کنترلی بازی فوق العاده ساده و قابل فهم است؛ ولی با وجود چنین سیستم کنترلی ساده‌ای، نیاز به وجود یک سیستم محدود کننده برای جلوگیری از اسپم حملات نیز به شدت احساس می‌شود. اینجاست که مکانیک Overheat وارد می‌شود. با انجام هرگونه حمله و یا حرکت Dash، نوار Heat که در کنار نوار انرژی قرار دارد، شروع به پر شدن می‌کند و چنانچه تا حداکثر پر شود، توانایی انجام هرگونه حمله و یا Dash از بازیکن گرفته می‌شود. همچنین در صورت شارژ کردن حملات و استفاده نکردن از آن‌ها، این مسئله نیز می‌تواند باعث Overheat شدن قطعه‌ی مربوط به آن حمله بشود و بازیکن برای مدتی نتواند از آن قسمت از بدن روبات استفاده کند.

ولی متاسفانه هیچ خبری از یک لیست حرکات برای کارکترها نیست. بله، کنترل‌های بازی ساده و قابل فهم هستند؛ ولی مسئله‌ی اصلی اینجاست که یک سری از حملات ویژه کاملا نیاز به توضیحات اضافه دارند. مثلا معلوم نیست که ترکیب X + Left Punch برای Setesh که علاوه بر شلیک یک موج آتشین، باعث گداخته شدن مشت‌هایش می‌شود، دقیقا چه تاثیر اضافه‌ای دارد و یا ممکن است اصلا متوجه نشوید که روبات Pescado یک فاز دوم برای Ultimate Attack خودش دارد که باید به صورت دستی فعال شود. بنابراین، نبود این مورد باعث شده که نتوانید از تمام پتانسیل برخی از روبات‌ها استفاده کنید.

اگر یادتان باشد، در بازی‌های War of the Monsters و King of the Monsters، هیولاها در محیط‌هایی همانند شهرهای شلوغ روبروی هم قرار می‌گرفتند و با حرکت کردن و مبارزه، تخریب شدن محیط و ساختمان‌های اطراف اجتناب ناپذیر بود. همین ویژگی همچنین در Override نیز پیاده سازی شده است و بعد از شروع مبارزه، این ساختمان‌ها و اجزای مختلف مرحله هستند که درهم می‌شکنند و فرو می‌ریزند. البته نباید انتظار تخریب پذیری‌ای به مانند بتلفیلد را از آن داشته باشید. اگر بخواهیم خیلی خلاصه بگوییم، گیم پلی بازی علیرغم این که در ابتدای کار، کمی عجیب به نظر می‌رسد، واقعا جذاب است و لذتی که پس از برخورد حملات قدرتمند به حریف و پر شدن صفحه از افکت‌ها، و یا شلیک شدن روبات‌ها به اطراف و تخریب شدن ساختمان‌ها و سازه‌ها بر اثر آن به بازیکن دست می‌دهد، فوق العاده وصف ناشدنی است.

اما با این حال، متاسفانه محتویات بازی کافی نیست و نمی‌تواند بازیکن را برای یک مدت طولانی جذب خود کند؛ موردی که خیلی راحت می‌توان از منوی اصلی بازی و حضور مودهای چند نفره در ابتدای لیست، متوجه‌ی آن شد. بازی تنها شامل 4 مود تمرینی، آنلاین، Versus و آرکید می‌شود که به جز بخش آرکید که در ادامه به آن خواهیم پرداخت، مطابق استانداردهای همیشگی بازی‌های فایتینگ طراحی شده‌اند. البته با این تفاوت که در این عنوان و در هر دو مود آنلاین و Local، تا چهار نفر می‌توانند به صورت همزمان به کنترل یک روبات بپردازند. در چنین حالتی، هرکدام از بازیکنان کنترل یک بخش خاص از روبات را بدست می‌گیرند و می‌بایست با یکدیگر همکاری کامل داشته باشند تا بتوانند بر حریف‌ها غلبه کنند.

ولی بخش آرکید کاملا با آن چیزی که انتظار دارید، متفاوت است. این بخش در واقع همان بخش کمپین و داستانی بازی است و تقریبا همان چیزی است که باید در بازی اقتباسی Pacific Rim شاهد آن می‌بودیم و نه یک عنوان فایتینگ ساخته شده توسط Yuke's. این حالت، به مانند یک XCOM فوق العاده ساده و خطی شده می‌ماند؛ یعنی در طول هر فاز از بازی، این اختیار را دارید که از بین چند ماموریت مختلف، یکی را انتخاب کرده و به پایان برسانید تا جوایز خاص آن را که شامل امتیازات تحقیقاتی و بسته‌های اسلحه و ماد می‌شوند، دریافت کنید. امتیازات تحقیقاتی مخصوص آپگرید کردن توانایی‌های مختلف (مثل افزایش محدودیت نوار Heat یا میزان ضربه حملات) و یا ساختن مادها و اسلحه‌ها به صورت تصادفی هستند، مادها یک سری توانایی جدید (مثل تبدیل مقداری از ضربه به جان) به روبات اضافه می‌کنند، و اسلحه‌ها نیز در حین مراحل مورد استفاده قرار می‌گیرند. اما مسئله اینجاست که در این بخش و به خاطر سخت شدن تدریجی مراحل، دریافت اسلحه‌های مختلف چندان فایده‌ای ندارد و تمرکز روی مادها و امتیازات تحقیقاتی برای ارتقای قدرت روبات، نتایج بهتری را به دنبال دارد.

این بخش مسلما از یک خط داستانی هم بهره می‌برد که در عین ساده و قابل پیش بینی بودنش، به خودی خود بد نیست؛ ولی مسئله اینجاست که داستان‌های آرکید هر کدام از کارکترها به جز یک سری تفاوت کوچک در دیالوگ‌ها و اتفاقات، فرق چندانی با سایر کارکترها ندارد. همین مورد باعث شده که ارزش چندانی در تکرار این بخش وجود نداشته باشد و چیزی که وضع را حتی بدتر می‌کند، مدت زمان آن است که در کمال تعجب، کاملا در عرض یک ساعت قابل اتمام است! اما با وجود چنین مدت زمان کمی، بازی همچنان به ورطه تکراری شدن افتاده است. تمام مراحل بازی فقط به نابودی تمام Xenotypeها خلاصه شده و تازه در اواخر آن است که سایر روبات‌ها هم به جریان مراحل وارد می‌شوند. از طرفی دیگر هم، نبود نوار جان یا هر نشانگر دیگری برای اطلاع پیدا کردن از وضعیت جان حریف‌ها، باعث شده تا نابود کردن یک سری از دشمنان و یا سایر روبات‌ها به اعمالی ملال آور تبدیل شود؛ چون در این حالت، هم اصلا نمی‌دانید چقدر تا نابود کردن یک دشمن خاص فاصله دارید (مخصوصا در ماموریت‌های دارای درجه سختی Hardest که جان و قدرت دشمنان بیشتر است) و هم به خاطر این که سکانس‌های سینماتیک فعال سازی توانایی Ultimate سایر روبات‌ها غیرفعال است، شانسی نزدیک به صفر برای دفع کردن آن‌ها دارید.

این ماموریت‌های داستانی حتی یکی از مشکلات بازی که در اکثریت مواقع مشاهده نمی‌شود را حسابی پررنگ می‌کنند و آن هم چیزی نیست جز زاویه دوربین. زاویه دوربین بازی در حالت عادی مشکل ساز نیست، ولی فقط کافی است به گوشه‌های زمین مبارزه بروید تا دوربین به روباتتان بچسبد. اوضاع هم وقتی حاد می‌شود که خدای ناکرده آن جا توسط دشمنان محاصره شوید؛ چون در این شرایط هم به معنای واقعی کلمه نمی‌توانید هیچ چیزی را ببینید و هم خلاص شدن از این وضعیت به خاطر حملات پی در پی دشمنان، کار سختی خواهد بود.

در نهایت و هنگامی که به مبحث صوت و تصویر وارد می‌شویم، باری دیگر وضعیت بازی فوق العاده مثبت ظاهر می‌شود. در زمینه‌ی گرافیکی باید گفت که نه تنها بازی بسیار چشم نواز و رنگارنگ ظاهر شده است، بلکه طراحی روبات‌ها و دشمنان نیز فوق العاده است و تنوع خوبی را در آن‌ها شاهد هستیم. به عنوان مثال، Watchbot در نگاه اول شبیه به آپتیموس پرایم به نظر می‌رسد، Metageckon یک گودزیلای مکانیکی است، Cocada یک روبات است که از حرکات رقص بریک استفاده می‌کند و اسکین فرئون Setesh فوق العاده عالی طراحی شده است. طراحی اجزای مختلف این روبات‌ها نیز با دقت صورت گرفته و نه تنها مکانیکی بودن آن‌ها به خوبی به مخاطب منتقل می‌شود، بلکه حتی با کمی دقت می‌توان شاهد ریزکاری‌هایی مثل رنگ رفتگی و خراش‌های متعدد نیز بر روی بدنه‌ی آن‌ها بود. موسیقی‌های بازی نیز بسیار خوب و گوش نواز طراحی شده‌اند و در تطابق با شرایط و مکان هر مرحله هستند.

بازبینی تصویری:

در طول بازی همچنین می‌توانید به آزاد سازی آیتم‌های مختلف و شخصی سازی روبات مورد نظرتان بپردازید.

در بخش داستانی زیاد به چنین شرایطی برخواهید خورد.

صدای نعره‌های مایکل بی از دوردست شنیده می‌شود…

*Insert JoJo's Bizarre Adventure stand joke here*

یکی از اشاره‌های جالب بازی به سایر بازی‌های این سبک…

نکات مثبت:

گیم پلی فوق العاده جذاب (مخصوصا در بخش چند نفره)

سیستم کنترلی ساده و قابل فهم

طراحی بسیار خوب روبات‌ها و دشمنان

وجود تعداد مناسبی از آیتم‌های شخصی سازی

پتانسیل بسیار زیاد برای تبدیل شدن به یک عنوان منحصر به فرد

نکات منفی:

محتویات بسیار اندک

نبود راهنمای حرکات برای برخی روبات‌ها

دوربین افتضاح در بخش داستانی

برخی باگ‌ها و گلیچ‌ها

سخن آخر: Override در زمینه‌ی گیم پلی و مخصوصا در مودهای چند نفره، بسیار سرگرم کننده است. ولی متاسفانه به خاطر مشکلاتی همچون نبود محتویات کافی، اصلا نتوانسته در آن سطحی که می‌توانسته، ظاهر شود و بازیکنان را به ادامه دادن تشویق کند.

Verdict

Gameplay-wise, Override a very entertaining game; especially when it comes to local multiplayer matches. But unfortunately and because of some issues like the lack of content, it cannot convince players to keep playing for a long time

Final Score: 6.5 out of 10

————————————————————

شرح مسابقه: سه قسمت مختلف کد استیم بازی (همراه با ذکر ترتیب قرارگیری هرکدام از آن‌ها) در درون متن این نقد و بررسی مخفی شده‌اند. پس تنها کاری که لازم است انجام دهید، جستجوی متن برای یافتن آن‌هاست. اگر سایر نکات مخفی موجود در نقدها و مطالب این منتقد را یافته و با آن‌ها آشنایی داشته باشید، در این صورت کاملا می‌دانید که باید به سراغ کدام قسمت‌ها بروید.